مرمتگران امروزه در سطوح متفاوتی تقسیم بندی میگردند.  تکنسین ها و طراحان شیوه مرمت و محققین ازمایشگاهی  همگی بدون درک درست از فیزیک  و شیمی و تصویر برداری و هنر امکان ارائه خدمات درست و رضایت بخش به مخاطبان خود ندارند.  با  رشد اقتصاد هنر  انتظارات دست اندر کاران در این حوزه بیشتر شده ونیازمند ارائه اطلاعات دقیقی  از اثر هنری و بررسی  تجارب دیگران در قالب  دید گاهی علمی هستیم.

 نقاشی‌ها به محض اینکه نقاش، کشیدن آن‌ها را تمام می‌کند، شروع به تغییر می‌کنند. تاثیرات پیری طبیعی، نور، گرما و رطوبت، آسیب‌های تصادفی وتوجهات بعضا لازم و اکثرا ناخوشایند صاحبان، مجموعه‌دارها و مرمت‌گران همگی به تدریج به نقاشی آسیب می‌رسانند.

 پیر شدن طبیعی در ذات مواد نقاشی است. پیگمنت‌‌ها محو می‌شوند و تغییر رنگ می‌دهند، ویژگی‌های واسط رنگ تغییر می‌کند و رنگ را شفاف‌تر نشان می‌دهد، الگوهای ترک‌خوردگی (شبکه‌ی ترک‌ها) با خشک شدن رنگ گسترش می‌یابند و منقبض می‌شوند و با پایه (زیر سازی) حرکت می‌کنند. برخی از این تغییرات مشهود هستند و برخی نامحسوسند. در حقیقت محو شدن پیگمنت‌ّها پدیده‌ای متداول است.

مفهوم مرمت همواره به نوعی مبهم بوده است، زیرا مرمت به معنای بازگرداندن نقاشی به حالت اولیه‌ی آن است – کاری که انجام آن به واقع قابل ادعا نیست. در گذشته، «مرمت» اصطلاحی بود که شامل تمام انواع تعمیرات نقاشی‌های آسیب دیده می‌شد – تعمیر پنل‌های شکسته و بوم‌های پاره شده، تعمیر رنگ پوسته پوسته شده، تمیز کردن جلای آرایه‌ی رنگ زرد، پر کردن حفره‌ها و روتوش کردن قطعات از بین رفته. این کار به فعالیتی تبدیل شد که تا زمانی که به وضوح بسیار بیش از حد انجام نشده بود، مورد سرزنش قرار نگرفته بود –تا وقتی که به نظر می‌رسید رنگ‌ اولیه‌ی نقاشی زدوده شده‌ است، اما با گذشت زمان روتوش کردن بخش‌های از دست رفته به رنگ کردن مجدد و کامل نقاشی تبدیل شد و ترکیب‌بندی‌ها کاملا تغییر کردند تا مناسب نظرات و سلیقه‌ی معاصر شوند این دست کاری های سود جویانه در گذشته مرمت نامیده شده.

امروزه، تاکید روی حفاظت است، حفظ و حراست از نقاشی‌ها به روش‌هایی که لزوما شامل مداخله‌ی‌ فعالانه نیستند. این روش در ادامه با جزئیات بیشتری توصیف می‌شود. هدف اصلی دپارتمان حفاظت گالری، پیشگیری از تخریب و نابودی است؛ به عبارت دیگر حفظ وضعیت موجود. بیشتر کار این بخش روتین است و اغلب مورد توجه قرار نمی‌گیرد، اما با این حال بسیار حیاتی است.