در قدیم، اصالت‌سنجی به‌طور سنتی وابسته به افراد خبره بود. پس از بررسی مسائلی مانند ضربه‌ی قلم‌مو، بافت، ترکیب‌بندی و رنگ، این افراد ثروت عظیم خود را در زمینه‌ی دانش به کار می‌گرفتند و حقیقت را استنباط می‌کردند. اما همان‌طور که در داوریِ مسابقات ورزشی نیز مطرح است، قضاوت‌های نادرست همیشه بخشی از بازی هستند.

در تمام مواردِ مشکوک به جعل، تحقیق بر اساس «پیشینه»[1] باید اولین شکل از تحقیقی باشد که به کار گرفته می‌شود. «پیشینه» یک اصطلاح در جهان هنر است که پیشینه‌ی مالکیت اثر را مشخص می‌کند؛ یعنی ثبتِ این‌که چه‌کسی در چه‌زمانی مالک آن بوده. در دنیای آرمانی، ما باید اطلاعات دقیقی از این‌که چه‌کسی اثر را خریده یا فروخته داشته باشیم تا برسیم به زمانی که هنرمند اصلی آن اثر را از روی سه‌پایه‌اش برداشته؛ اما در دنیای واقعی، ما اغلب خیلی خوش‌شانس نیستیم: مدارک و مستندات گم می‌شوند یا اصلاً نگهداری نمی‌شوند، قراردادِ معاملات با یک “دست‌دادن” بسته می‌شوند، و اثر هنری ممکن است به‌صورت غیرقانونی توسط سازمان‌ها و افرادی که به دنبالِ از بین بردن پیشینه‌ی اثر هستند تصاحب شود.

اما راه حل رسیدن به حقیقت چیست؟

دنیای هنر پیشرفت‌های علمی را در زمینه‌های مختلفی مانند هوش مصنوعی، بیت‌کوین و تحلیل پروتئینی به‌دقت تحت نظر داشته است و تکنولوژی‌های متولدشده از این تحقیقات توسط کارشناسانِ اصالت‌سنجی استفاده شده‌‌اند یا به زودی مورد استفاده قرار خواهند گرفت. با اضافه‌کردن لایه‌های امنیتیِ بیشتر به روند معاینه، نسل کنونیِ هنرمندانِ کپی‌کار در فریب‌دادنِ مدیران موزه‌ها و مجموعه‌داران بیشتر و بیشتر به دشواری می‌افتند.

در آتلیه مرمت و اصالت‌سنجی آوام انواع تصویربرداری‌های تخصصی و آزمایشات علمی و همچنین استفاده از تکنولوژی‌هایی مانند بلاک چین و ثبت هَش از جمله مواردی است که در یک فرآیند اصالت‌سنجی علمی انجام می‌شود و نتیجه به صورت یک مجموعه منسجم در آرشیو نگهداری شده و گزارش مکتوب آن به صورت شناسنامه برای صاحبان اثر منتشر می‌گردد.